M. Ritt, L.C. Bollheimer, C.C. Sieber, K.G. Gaßmann
Arch Gerontol Geriatr. 2016;66:66-72
Dostępne dane porównujące zdolność różnych, najczęściej używanych narzędzi do badania zespołu słabości, do przewidywania śmiertelności wśród starszych hospitalizowanych pacjentów są nieliczne.
Do badania prospektywnego włączono 307 pacjentów ≥ 65 rż. hospitalizowanych w oddziałach geriatrycznych. Podczas hospitalizacji wykonywano u nich ocenę geriatryczną z zastosowaniem: 50-częściowego wskaźnika zespołu słabości (frailty index, FI), 10-częściowego wskaźnika zespołu słabości z uwzględnieniem współchorobowości, opartego na wystandaryzowanej całościowej ocenie geriatrycznej (FI-CGA), 9- elementowej klinicznej skali zespołu słabości (Clinical Frailty Scale, CFS-9), definicji zespołu słabości opartej na zasadach zawartych w narzędziu CSHA (CSHA-RBFD) oraz fenotypu zespołu słabości. Pacjenci pozostawali w obserwacji przez okres jednego roku.
Dane pochodzące z 1-rocznej obserwacji uzyskano od 305 spośród 307 pacjentów. 62 uczestników (20,3%) zmarło po tym okresie czasu. Narzędzia FI, FI-CGA, CFS-9, CSHA-RBFD oraz FP pozwalały rozróżnić pomiędzy pacjentami, którzy zmarli a tymi, którzy przeżyli okres obserwacji (pole pod krzywą ROC, odpowiednio dla poszczególnych narzędzi: 0,805, 0,808, 0,852, 0,703 and 0,757, wszystkie P<0,001). W porównaniu do pozostałych narzędzi, skala CFS-9 wykazała lepszą zdolność do rozróżnienia pacjentów pod względem śmiertelności w 1-rocznym okresie obserwacji (wszystkie P<0,05). Skale FI oraz FI-CGA nie różniły się pod względem zdolności do rozróżnienia pacjentów pod względem śmiertelności w 1-rocznej obserwacji (P=0,440). Narzędzia CSHA-RBFD oraz FP wykazały porównywalną (P=0,241), a w zestawieniu z narzędziami CFS-9, FI, and FI-CGA niższą zdolność do rozróżniania pacjentów pod względem śmiertelności w 1-rocznej obserwacji (wszystkie P<0,05).




Komentarz: 9- elementowa kliniczna skala zespołu słabości (Clinical Frailty Scale), która w odróżnieniu od pozostałych narzędzi ocenianych w prezentowanym badaniu, uwzględnia w ocenie rokowania chorego również opinię lekarza dotyczącą oczekiwanej pozostałej długości życia pacjenta, cechowała się lepszą zdolnością do przewidywania 1-rocznej śmiertelności wśród starszych pacjentów hospitalizowanych w oddziale geriatrycznym, w porównaniu do 50-częściowego wskaźnika zespołu słabości (frailty index, FI), 10-częściowego wskaźnika zespołu słabości z uwzględnieniem współchorobowości (FI-CGA), definicji zespołu słabości opartej na zasadach zawartych w narzędziu CSHA (CSHA-RBFD) oraz fenotypu zespołu słabości.
A zatem, kliniczna skala zespołu słabości (Clinical Frailty Scale) może być narzędziem pierwszego wyboru, dedykowanym hospitalizowanym pacjentom z zespołem słabości, do oceny 1-rocznej śmiertelności. 50-częściowy wskaźnik zespołu słabości (frailty index, FI) oraz 10-częściowy wskaźnik zespołu słabości z uwzględnieniem współchorobowości (FI-CGA) mogą być stosowane jako cenne i kompleksowe narzędzia alternatywne.