
Unieruchomienie w łóżku i brak aktywności fizycznej, związane z hospitalizacją lub chorobą, stanowią istotne zagrożenie dla mięśni i ich prawidłowej czynności. Brak aktywności fizycznej w czasie pobytu szpitalnego, zwykle postrzegany jako normalne doświadczenie pacjenta, w sposób oczywisty przyczynia się do licznych niekorzystnych zdarzeń zdrowotnych (tj. ograniczenia zdolności do wykonywania czynności dnia codziennego i zwiększonego ryzyka ponownej hospitalizacji). Podczas gdy w przypadku niektórych pacjentów wypoczynek w łóżku jest rekomendowany przez określony, ograniczony okres czasu, błędem jest zalecanie wszystkim pacjentom, aby pozostawali w łóżku bez wyraźnych wskazań medycznych. Proces starzenia się jest w sposób naturalny związany z utratą mięśni, dlatego sam starszy wiek jest jedną z przyczyn ograniczenia aktywności fizycznej. Wykazano jednak, że pozostawanie w łóżku i brak aktywności fizycznej może przyspieszać utratę mięśni. A zatem, wraz z wiekiem rośnie ryzyko, ze nawet krótki okres unieruchomienia w łóżku może zainicjować i spowodować istotne pogorszenie w zakresie siły i funkcji mięśni, stanowiące dla niektórych osób starszych tzw. „punkt bez powrotu”, tzn. taki stopień utraty mięśni, który nie pozwala na ich odbudowanie. Co więcej, występująca już wcześniej u pacjenta sarkopenia może nasilić to zjawisko i zwiększyć ryzyko rozwoju niekorzystnych zdarzeń zdrowotnych. Poniżej przedstawiono krótką listę propozycji dotyczących tego, jak zapobiegać utracie masy i funkcji mięśniowej u unieruchomionych pacjentów: :
• podczas posiłków należy zawsze spożywać białko (tj. mięso, ryby lub sery);
• należy wykonywać zwykłe ćwiczenia oporowe (np. wyprost nogi z/bez obciążnika umieszczonego na wysokości kostki, wstawanie z krzesła), najlepiej w czasie około posiłków.
Link do artykułu oryginalnego : English K.L. and Paddon-Jones D. “Protecting muscle mass and function in older adults during bed rest”. Curr Opin Clin Nutr Metab Care. 2010;13(1):34-9.