O. Ethgen, C. Beaudart, F. Buckinx, O. Bruyère, J.Y. Reginster
Calcif Tissue Int. 2017;100(3):229-234
Sarkopenia stanowi poważne wyzwanie dla opieki zdrowotnej. Aby otrzymać wiarygodne dane dotyczącego spodziewanego obciążenia sarkopenią w nadchodzących latach, konieczne jest przekonanie decydentów ds. opieki zdrowotnej o naglącej potrzebie inwestycji w tej dziedzinie medycznej. Prognozy populacyjne do 2045 roku (z uwzględnieniem wieku i płci) zostały uzyskane z internetowej bazy danych Eurostat (obejmującej 28 krajów). Dane dotyczące częstości występowania sarkopenii z uwzględnieniem wieku i płci zostały oszacowane na podstawie badania, które porównywało częstość występowania sarkopenii w zależności od zastosowania różnych punktów odcięcia w definicji zaproponowanej przez EWGSOP. Zaraportowane częstości występowania zostały interpolowane dla przedziału wieku 65-100 lat, a następnie, po uwzględnieniu wieku i płci, użyte w połączeniu z prognozami populacyjnymi do 2045 roku. Używając definicji, której zastosowanie dostarcza najniższych częstości populacyjnego występowania sarkopenii, liczba osób z sarkopenią w Europie wzrośnie z 10 869 527 w roku 2016 do 18 735 173 w roku 2045 (72,4% wzrost). Koresponduje to ze wzrostem populacyjnego współczynnika występowania sarkopenii wśród starszych osób z 11,1% w 2016 roku do 12,9% w 2045 roku. Stosując definicję, której użycie skutkuje najwyższą częstością występowania sarkopenii, liczba osób z sarkopenią wzrośnie z 19 740 527 w roku 2016 do 32 338 990 w roku 2045 (63,8% wzrost), ze wzrostem populacyjnego współczynnika występowania z 20,2% w roku 2016 do 22,3% w 2045 roku. Artykuł pokazuje, że liczba pacjentów z sarkopnią w następnych 30 latach gwałtownie wzrośnie, stanowiąc tym samym o tym, że konsekwencje utraty masy mięśniowej są istotnym wyzwaniem dla publicznej opieki zdrowotnej.




Komentarz: Zwrócenie uwagi na problem sarkopenii zintensyfikuje badania i przyspieszy rozwój w kierunku poprawy obecnie stosowanych narzędzi diagnostycznych, co powoli na większą dostępność bardziej precyzyjnych i niedrogich instrumentów badawczych. W trakcie opracowywania pozostaje kilka potencjalnie obiecujących interwencji farmakologicznych, które pozwolą na poprawę sprawności fizycznej starszych osób z zespołem słabości lub sarkopenią. Prawdopodobieństwo, ze interwencje te będą w stanie w pełni odwrócić proces utraty masy mięśniowej, siły oraz sprawności jest bardzo niskie, a zatem nawet jeśli środki te staną się w przyszłości powszechnie dostępne, ich możliwości terapeutyczne nie wpłyną na częstość występowania choroby.