Dla naukowców

Frailty as a Predictor of Acute Kidney Injury in Hospitalized Elderly Patients: A Single Center, Retrospective Cohort Study

S.H. Baek, S.W. Lee, S.W. Kim, et al.

PLoS One. 2016;11(6):e0156444

This study aimed at determining the effect of frailty as a predictor of acute kidney injury (AKI). 533 hospitalized elderly patients (aged ≥ 65 years) were retrospectively enrolled.

Data obtained suggest that frailty may independently predict the development of AKI and adverse outcomes in geriatric inpatients.

Prevalence and Incidence of Frailty in Community-Dwelling Older People: Beijing Longitudinal Study of Aging II

Z. Zheng, S. Guan, H. Ding, et al.

J Am Geriatr Soc. 2016;64(6):1281-6

The objective of this secondary analysis of a prospective cohort study was to estimate the prevalence and incidence of frailty and evaluate the effect of frailty on adverse outcomes in 10,039 Chinese elderly adults (≥55 years). A 12.3% prevalence and a 13% incidence of frailty was demonstrated in community-dwelling Chinese older adults.

Występowanie zespołu słabości i czynników związanych z zespołem słabości u pacjentów wieku 90 lat i starszych: Badanie 90+

D.R. Lee, C.H. Kawas, L. Gibbs, et al.

J Am Geriatr Soc. 2016;64(11):2257-2262

W badaniu wskazano, ze częstość występowania zespołu słabości u osób w wieku 90 lat i więcej wyniosła 28%; było to 24% wśród osób w wieku 90 do 94 lata oraz 39,5% wśród badanych w wieku 95 lat i więcej. Częstość występowania zespołu słabości u kobiet istotnie zależała od wieku (nie wskazano takiej zależności u mężczyzn) oraz od sytuacji życiowej (zamieszkiwania z bliskimi lub opiekunami lub w środowiskach grupowych).

Zespół słabości jako główny czynnik zwiększający ryzyko zgonu i niesprawności u osób starszych z cukrzycą

M. Castro-Rodríguez, J.A. Carnicero, F. J. Garcia-Garcia, et al.

J Am Med Dir Assoc. 2016;17(10):949-55

Prospektywne badanie kohortowe przeprowadzone w grupie 1825 osób (≥ 65 r.ż.), którego celem była ocena wpływu zespołu słabości na ryzyko zgonu i wystąpienia niesprawności funkcjonalnej wśród osób starszych z cukrzycą t2. Uzyskane wyniki potwierdzają, że zespół słabości jest istotnym czynnikiem ryzyka zgonu i niesprawności wśród starszych osób z cukrzycą, co umacnia zalecenia, że ocena w kierunku zespołu słabości powinna być przeprowadzana rutynowo w tej grupie pacjentów.

Występowanie zespołu słabości u osób starszych jest związane ze zwiększonym ryzykiem zachorowania na cukrzycę t2

N. Veronese, B. Stubbs, L. Fontana, et al.

J Am Med Dir Assoc. 2016;17(10):902-7

Obserwacyjne badanie prospektywne (okres obserwacji wyniósł 4,4 roku), którego celem była ocena czy zespół słabości jest związany ze zwiększonym ryzykiem zachorowania na cukrzycę t2 (DM t2) wśród osób starszych mieszkających we własnych gospodarstwach domowych.

Zespół słabości i zespół ryzyka wystąpienia zespołu słabości okazały się wśród osób starszych, mieszkających we własnych gospodarstwach domowych, istotnymi i niezależnymi czynnikami ryzyka rozwoju cukrzycy t2, będącej istotnym i potencjalnie możliwym do uniknięcia czynnikiem ryzyka wielu schorzeń współistniejących. 

 

Wykrywanie przypadków sarkopenii wśród pacjentów geriatrycznych: skuteczność analizy bioimpedancji w porównaniu do absorpcjometrii podwójnej energii promieniowania rentgenowskiego

J. Reiss, B. Iglseder, M. Kreutzer, et al.

BMC Geriatr. 2016;16(1):52

Europejska Grupa Robocza ds. Sarkopenii u Osób Starszych (the European Working Group on Sarcopenia in Older People, EWGSOP) proponuje różnorodne metody służące wykrywaniu przypadków sarkopenii. Dane dotyczące porównania różnych strategii metodologicznych rozpoznawania sarkopenii u osób starszych są jednak nieliczne.

Wynik pomiaru masy mięśniowej uzyskany metodą BIA korelował silnie z wynikiem DXA (r> 0,9), choć metoda BIA zawyżała wyniki pomiarów. Średnia różnica pomiędzy wynikami uzyskanymi metodą DXA i BIA wyniosła -1,30 kg (p < 0,001) dla szacunków pochodzących z kończyn górnych i dolnych oraz -2,33 kg (p < 0,001) dla szacunków całkowitej masy mięśniowej. Przy założeniu zastosowania punktu odcięcia dla sarkopenii opartego na metodyce BIA, zgodność pomiędzy ocenami metodą DXA i BIA wyniosła w najlepszym wypadku 80% (podział na osoby o prawidłowej i niskiej masie mięśniowej).

 

Pages