Dla świadczeniodawców usług zdrowotnych
G. KojimaJ Epidemiol Community Health. 2016;70(7):722-9 This systematic review and meta-analysis demonstrated that physical frailty is a significant predictor of hospitalization among community-dwelling older people. |
D.R. Lee, C.H. Kawas, L. Gibbs, et al.J Am Geriatr Soc. 2016;64(11):2257-2262 W badaniu wskazano, ze częstość występowania zespołu słabości u osób w wieku 90 lat i więcej wyniosła 28%; było to 24% wśród osób w wieku 90 do 94 lata oraz 39,5% wśród badanych w wieku 95 lat i więcej. Częstość występowania zespołu słabości u kobiet istotnie zależała od wieku (nie wskazano takiej zależności u mężczyzn) oraz od sytuacji życiowej (zamieszkiwania z bliskimi lub opiekunami lub w środowiskach grupowych). |
M. Castro-Rodríguez, J.A. Carnicero, F. J. Garcia-Garcia, et al.J Am Med Dir Assoc. 2016;17(10):949-55 Prospektywne badanie kohortowe przeprowadzone w grupie 1825 osób (≥ 65 r.ż.), którego celem była ocena wpływu zespołu słabości na ryzyko zgonu i wystąpienia niesprawności funkcjonalnej wśród osób starszych z cukrzycą t2. Uzyskane wyniki potwierdzają, że zespół słabości jest istotnym czynnikiem ryzyka zgonu i niesprawności wśród starszych osób z cukrzycą, co umacnia zalecenia, że ocena w kierunku zespołu słabości powinna być przeprowadzana rutynowo w tej grupie pacjentów. |
N. Veronese, B. Stubbs, L. Fontana, et al.J Am Med Dir Assoc. 2016;17(10):902-7 Obserwacyjne badanie prospektywne (okres obserwacji wyniósł 4,4 roku), którego celem była ocena czy zespół słabości jest związany ze zwiększonym ryzykiem zachorowania na cukrzycę t2 (DM t2) wśród osób starszych mieszkających we własnych gospodarstwach domowych. Zespół słabości i zespół ryzyka wystąpienia zespołu słabości okazały się wśród osób starszych, mieszkających we własnych gospodarstwach domowych, istotnymi i niezależnymi czynnikami ryzyka rozwoju cukrzycy t2, będącej istotnym i potencjalnie możliwym do uniknięcia czynnikiem ryzyka wielu schorzeń współistniejących.
|
J. Reiss, B. Iglseder, M. Kreutzer, et al.BMC Geriatr. 2016;16(1):52 Europejska Grupa Robocza ds. Sarkopenii u Osób Starszych (the European Working Group on Sarcopenia in Older People, EWGSOP) proponuje różnorodne metody służące wykrywaniu przypadków sarkopenii. Dane dotyczące porównania różnych strategii metodologicznych rozpoznawania sarkopenii u osób starszych są jednak nieliczne. Wynik pomiaru masy mięśniowej uzyskany metodą BIA korelował silnie z wynikiem DXA (r> 0,9), choć metoda BIA zawyżała wyniki pomiarów. Średnia różnica pomiędzy wynikami uzyskanymi metodą DXA i BIA wyniosła -1,30 kg (p < 0,001) dla szacunków pochodzących z kończyn górnych i dolnych oraz -2,33 kg (p < 0,001) dla szacunków całkowitej masy mięśniowej. Przy założeniu zastosowania punktu odcięcia dla sarkopenii opartego na metodyce BIA, zgodność pomiędzy ocenami metodą DXA i BIA wyniosła w najlepszym wypadku 80% (podział na osoby o prawidłowej i niskiej masie mięśniowej).
|
M. Ritt, L.C. Bollheimer, C.C. Sieber, et al.Arch Gerontol Geriatr. 2016;66:66-72 Do badania prospektywnego włączono 307 pacjentów ≥ 65 rż. hospitalizowanych w oddziałach geriatrycznych. Podczas hospitalizacji wykonywano u nich ocenę geriatryczną z zastosowaniem: 50-częściowego wskaźnik zespołu słabości (frailty index, FI), 10-częściowego wskaźnika zespołu słabości z uwzględnieniem współchorobowości, opartego na wystandaryzowanej całościowej ocenie geriatrycznej (FI-CGA), 9- elementowej klinicznej skali zespołu słabości (Clinical Frailty Scale, CFS-9), definicji zespołu słabości opartej na zasadach zawartych w narzędziu CSHA (CSHA-RBFD) oraz fenotypu zespołu słabości. Spośród przebadanych narzędzi oceny zespołu słabości, test CFS-9 okazał się najlepszy do przewidywania 1-rocznej śmiertelności. |